Ένα spitfire και 3 φίλοι , Α true RIDE Reports story ….

Μια βόλτα που το θέμα της δεν είναι οι μοτοσυκλέτες ….ούτε οι πίστες ούτε τα βουνά …ούτε οι δρόμοι ούτε οι εθνικές …..αλλά οι άνθρωποι …

Έχει σκεφτεί – αναρωτηθεί κανείς από μας τι θα ήταν όλα αυτά …και τα φορουμ και κάθε έκφραση κοινωνικής ζωής αν …δεν είχε να κάνει με ανθρώπους και καταστάσεις ? Η απάντηση προφανής ….δεν μπαίνω στον κόπο να δώσω απάντηση.

Αυτή λοιπόν η βόλτα …η περίεργη βόλτα …δεν έχει να κάνει ούτε με μοτοσυκλέτες ούτε με Aprilia …ούτε με κάτι άλλο συναφές ….έχει να κάνει με ανθρώπους ..όνειρα και Ride Reports … ναι καλά διαβάζετε με Ride Reports.

Εξηγούμαι…

Από καιρό ήθελα να κάνω μια βόλτα ….περίεργη …μια βόλτα χωρίς μηχανή αλλά με συγκεκριμένο σκοπό ….μια βόλτα στο μεγάλο νησί  της Ευρώπης. Εκεί που όλα είναι ανάποδα και ο κόσμος αυτός ο περίεργος κόσμος  που έφτιαχνε κάποτε τις καλύτερες γέφυρες, τα καλύτερα τρένα …την δεύτερη χώρα στον κόσμο που κατασκεύασε μετρό !! την χώρα του ραντάρ !!! της Τriumph , της BSA , της Norton , της Aston Martin, της Jaguar …..

Βόλτα στο νησί …και ειδικά σε ένα φίλο . Σε έναν φίλο που για μένα σημαίνει απίστευτα πολλά ….σε έναν φίλο που και ας έφυγε από την χώρα δεν έχω πάψει τα 2 τελευταία χρόνια να τον σκέπτομαι και να είμαι μαζί του. Έναν φίλο που είναι από τα παλιότερα και τα πιο σεβαστά μέλη του Aprilia Bikers. Έναν αδελφό θα έλεγα που είμαι περήφανος που τον γνωρίζω και είμαι κολλητός του και αυτός δικός μου.

Ασφαλώς μιλάω για τον Δημήτρη τον Μάστορα ( Μάστορας είναι το nick του στο ΑΒ) αλλά και μάστορας είναι …..στην ψυχή , την καρδιά , τον τσαμπουκά και στα όνειρα . Οι Ιταλοί έχουν μια μαγική λέξη.. μια μαγική λέξη που υπεραγαπώ ..μια λέξη που θα περιέγραφε ακριβώς τον Δημήτρη …..  Ιngegnere!!

Αυτός είναι ο Δημήτρης . Ψυχή , καρδιά , μυαλό , όνειρα, χαρακτήρας και κυρίως ….άνθρωπος .

Τα μάζεψα λοιπόν σε μια βαλίτσα , πέταξα ρούχα μέσα καθώς και κάποια ελληνικά προϊόντα που για τον Μήτσο είχαν και έχουν ιδιαίτερη σημασία και τσουπ σε ένα Airbus  320 . Μετά από κάποιες ώρες … πατούσα το πόδι μου στην γηραιά Αλβιόνα για πρώτη φορά στην ζωή μου. Η αλήθεια είναι πως μου πήρε κανα 10 λεπτο να προσανατολιστώ στο Underground του Λονδίνου, αλλά τα κατάφερα . Victoria station ….και αλλαγή τρένου για Liverpool street . Από εκεί αλλαγή σε τρένο και βουρ για το Essex. Μετά από 20 λεπτά κατεβαίνω στον σταθμό και ….τσουπ ο Μήτσος . Η χαρά μου και η χαρά του ….απίστευτη . Τα λόγια είναι απίστευτα φτωχά για να περιγράψω τα συναισθήματα. Μετά από 2 χρόνια . 2 ολόκληρα χρόνια . Αιώνας όταν σου λείπει ένας αδελφός . Αιώνας . Αγκαλιαστήκαμε ….και οδεύσαμε προς το πλησιέστερο pub . Εκεί τα είπαμε για ώρες . Άλλο να μιλάς από το τηλέφωνο , από chat,  από μεηλ και τελείως μα τελείως άλλο …να είσαι εκεί. !!!

Τακτοποιήσαμε τα μπαγκάζια στο σπίτι και ειλικρινά όσο ζώ δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφραση του Μήτσου μόλις είδε ένα απλό πράγμα. Ένα μπουκάλι βόρεια ρετσίνα Κεχριμπάρι ( η αγαπημένη του εδώ στην Ελλάδα ) και ένα πακέτο ελληνικά τσιγάρα . Τελικά στην ζωή δεν υπάρχουν πράγματα μικρά και μεγάλα, όμορφα ή άσχημα , σοβαρά ή αστεία . Στην ζωή υπάρχουν πράγματα ανθρώπινα και ειδικά όταν αφορούν ανθρώπους που σέβεσαι και αγαπάς τότε η αξία ακόμα και μιας γουλιάς ρετσίνας γίνεται τεράστια και ανεκτίμητη. Κάτσαμε στον κήπο και απολαύσαμε την στιγμή. Ο Θέμης απόλυτα συντονισμένος …..online τηλεφωνικά . Άλλωστε θάθελε να ήταν και αυτός εκεί …αδελφός και αυτός βλέπεις . Το βράδυ απολαύσαμε τυπικό αγγλικό φαγητό στην κοντινή pub δοκιμάζοντας τις χλιαρές ALES  που περιγράφονται παραστατικότατα στο τεύχος του Αστερίξ (Astérix chez les Bretons) .  

3 υπέροχες εκπλήξεις σε μια μέρα είναι πολλές ????

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε νωρίς και αφού απολαύσαμε ελληνικό καφεδάκι στην αυλή ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στην πόλη .

Ποτάμι …πεζόδρομος …παζάρι …μουσικής τους δρόμους ….κουβέντα …καθεδρικός ….σε μια μεσογειακή μέρα με ήλιο και καλή θερμοκρασία. Εκεί κάπου στον καφέ σκάει η πρώτη έκπληξη. Με λέει ο Μήτσος …ααα θα έρθει και ο Μάκης . Άλλος Aprilia biker που ζει μόνιμα στην Αγγλία. Θεωρώ λογικό πως θα πάρει ένα τραίνο και θα έρθει να μας βρει.

Φευ …

Ο Μήτσος …με διαβεβαιώνει πως ξεκίνησε από το  Birmingham ( 268 χλμ μακριά ). Μου το είχε πει και την προηγούμενη αλλά δεν τον πίστεψα . Η πρώτη μου ερώτηση ….τι μηχανάκι έχει ο Μάκης  ?? Απάντηση …μα Capo φυσικά !! ROTAX (νταφ ντουφ χαχαχααα)

Χαμογέλασα… όπως και να το κάνεις … για μένα ήταν μεγάλη τιμή που ο άνθρωπος  κατέβαινε …απλά για να δει φίλους.

Υπολογίσαμε περίπου την ώρα και …ξαναρχίσαμε βόλτες μέχρι ο Μάκης να έρθει σε μας . 

Περπατώντας στους δρόμους του Chelmsford …..ξαφνικά φτάνουμε έξω από ένα κτήριο ….ένα παλιό εγκαταλειμμένο εργοστάσιο.  Ξαφνικά μιλώντας με τον Μήτσο …μου ήρθαν όλα στο μυαλό . Αβίαστα και συνδυαστικά . Ανατρίχιασα.

Το εργοστάσιο Marconi ήταν μπροστά στα μάτια μου. Από φοιτητής θυμάμαι …όταν έκανα την διπλωματική μου ότι χρειάστηκα κάποιο βιβλίο που περιέγραφε το κοντινό πεδίο κεραιών. Το μόνο μέρος που μπορούσα να βρω κάτι τέτοιο ήταν το Ινστιτούτο Marconi . Έστειλα μεηλ τότε και οι άνθρωποι μου έστειλαν αυτά που ήθελα . Και έτσι ξαφνικά ήμουν μπροστά στο εργοστάσιο ….που έγινε η πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή στην Αγγλία . Βρέθηκα μπροστά σε κάτι μαγικό …..σε κάτι που θαύμαζα πάντα .

Ο Guglielmo Marconi μορφή του 20^ου αιώνα …το 1899 ίδρυσε την πρώτη εταιρία ασύρματου τηλέγραφου με την επωνυμία «The Marconi Wireless Telegraph & Signal Company» . Αργότερα στα χρόνια το 1912 μετακόμισε στο εν λόγω εργοστάσιο 6500 τετραγωνικών στην New Street του Chelmsford και από εκεί στις 15 Ιουνίου του 1920 η Αυστραλή σοπράνο Nellie Melba πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη ραδιοφωνική εκπομπή βασισμένη στην τεχνολογία του Marconi και 2 κεραίες των 450m .

Αργότερα το 1924 στην Ιταλία ο Guglielmo εκανε μια νέα εταιρία με την επωνυμία «Unione Radiofonica Italiana (URI)» που αργότερα μετά τον πόλεμο μετονομάστηκε σε R.A.I. ( σας θυμίζει κάτι ??? ) .

Πραγματικά έχει απίστευτο ενδιαφέρον να ασχοληθεί κανείς λίγο με αυτόν τον τεράστιο μηχανικό.

Όλα ….μου ήρθαν στο μυαλό …απότομα ξαφνικά και με γέμισαν συναισθήματα. Ο Μήτσος με κοιτούσε ….και γελούσε . Ήξερα όμως ότι με καταλάβαινε. 

Συνεχίζουμε την ποδαράτη βόλτα στο πανεπιστήμιο και στους περιβάλλοντες χώρους και εκεί στην επιστροφή μας για το σπίτι ….τηλέφωνο από τον Μάκη . Έφτασε σπίτι και μας περίμενε . Και εκεί που πλησιάζουμε … «σκάει» και η τρίτη έκπληξη.

Το Capo είναι ΕΡΗΜΙΚΟ ………..

Χαιρετιόμαστε με τον Μάκη ….και περνάμε αρκετή ώρα μιλώντας για τα Ερημικά ….και κυρίως για τις μηχανές μας …με μια διάχυτη αίσθηση πως ήμασταν φίλοι από χρόνια . Βόλτα ποδαράτη …στο κέντρο …μπυριτσες και όλα καλά !! 3 Aprilia Bikers στο κέντρο του Έσσεξ . Μοναδικό και ανεπανάληπτο . Μιλήσαμε για τα πάντα λες και ήμασταν κολλητοί για χρόνια …Απριλια …τα Καπο …τους παλιούς πηγασους που έχει ….την ζωή …την Ελλάδα ..την Αγγλία ….ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΩΡΕΣ !!! Έτσι απλά και όμορφα …όπως πρέπει !!!

Δυστυχώς όλα τα ωραία τελειώνουν γρήγορα και μιας και βράδιαζε ο Μάκης έπρεπε να γυρίσει . Τον αποχαιρετήσαμε αφού τον συνοδεύσαμε στο πανέμορφο ερημικό του …και υποσχεθήκαμε πως σύντομα θα βρεθούμε και πάλι .

Ένα έχω να πω μέσα από την καρδιά μου . Σε ευχαριστώ Μάκη για την τιμή . Απέκτησες ένα φίλο !  TOTAL RESPECT !!

Απολαύσαμε το υπόλοιπο της βραδιάς στον κήπο και την πέσαμε νωρίς για ύπνο μιας και ο Μήτσος την επόμενη μέρα είχε κανονίσει κάτι μαγικό. 

Το Μουσείο που πάντα είχα κατά νου να υπάρχει και δεν το ήξερα

Κυριακή πρωί με υπέροχη μέρα και αφού πίνουμε τον ελληνικό μας …ξεκινάμε για την πρωτεύουσα . London early in the morning.!!!!

Μετά από τρένα και Underground και το γνωστό μότο “MIND THE GAP” να μας τριβελίζει τα αυτιά φτάνουμε μετά από 1.5 ώρα στο μουσείο που ο Μήτσος είχε βρει.

«THE ROYAL AIRFORCE MUSEUM»

Μπήκαμε μέσα με μια απίστευτη χαρά . Όλη η ιστορία ….ήταν εκεί . Πάνω από 100 αεροπλάνα στεγασμένα σε 3 τεράστια υπόστεγα . Πάνω από 100 αεροπλάνα και ελικόπτερα από τις πρώτες μέρες τις αεροπλοΐας , με συνέχεια στον 1^ο Παγκόσμιο πόλεμο και μετά στον 2^ο μέχρι τις σύγχρονες μέρες μας .

Όλα καλοδιατηρημένα και κυρίως …..ζωντανά μιας και μέσα είχε απίστευτα βίντεο με τα αεροπλάνα της έκθεσης να πετούν.  

Sopwith Camel , Fokker , Hawker Hurricane , Supermarine Spitfire , AVRO Lancaster, Bristol  Blenheim , De Havilland Mosquito, Halifax, Sunderland . 

Tα γερμανικά Messerschmitt BF 109 , Messerschmitt 110 Night fighter (σπανιότατο) της παλαιοτάτης εταιρίας MAN AG Focke-Wulf 190, Heiknel 111 , Junkers Ju87 Stuka, το ιταλικό Fiat , ένα γιαπωνέζικο Kawasaki , τα αμερικάνικα , B25 Mitchel , B17 flying fortress , P51 Curtis Mustang , τα σύγχρονα Harrier , Eurofighter , Tornando …το μαγικό Phantom F4 ….και αλλά …..απίστευτα.

Χαζέψαμε για πολλές ώρες μέσα στα αριστουργήματα αυτά και με μάλωσαν οι φύλακες 3-4 φορές όταν άγγιζα τους έλικες και δοκίμαζα την συμπίεση , κουβέντα με τον Μήτσο και ανάλυση των κυλίνδρων, της διάταξης αυτών, της ανάφλεξης και όλων αυτών των περίεργων μηχανολογικών κατασκευών που πολέμησαν τόσο σκληρά σε όλα αυτά τα χρόνια . Το απαύγασμα της σύγχρονης μηχανικής-μηχανολογίας μαζεμένο σε 3 υπόστεγα .  ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΑΠΛΑ !!

Θα μπορούσα να γράψω αράδες για όλα αυτά …αντ’ αυτού θα αφήσω τις φωτο να μιλήσουν από μόνες τους . Συνιστώ δε, σε όποιον/α βρεθεί στην αγγλική πρωτεύουσα να αφιερώσει λίγο χρόνο για μια επίσκεψη .

Αποχωρίσαμε κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι μετά από 4 και κάτι ώρες περιήγησης. Κατεβήκαμε στο city (κεντρικό Λονδίνο ) και κάναμε μια τεράστια βόλτα χαζεύοντας την γέφυρα του Λονδίνου , τον πύργο, το κάστρο , τον μεγάλο Μπεν , το κοινοβούλιο και άλλα .  

Το βράδυ πήραμε τον δρόμο της επιστροφής .

Εκεί στο Chelmsford μιας και το αγγλικό φαγητό είναι για περιορισμένα γούστα ….βρήκαμε ένα απίστευτο ιταλικό και απολαύσαμε την όμορφη βραδιά στον κήπο με ζυμαρικό ( επιτέλους ) αλλά και τοσκανέζικο κρασί . Ο καλύτερος τρόπος να κλείσεις μια πραγματικά εντυπωσιακή μέρα με έναν από τα αδέλφια σου .

Η βαρετή ώρα της επιστροφής

Η επόμενη μέρα ήταν η μέρα της επιστροφής. Άχαρη μέρα , μέρα αποχαιρετισμού , μέρα συγκίνησης αλλά και μιας υπόσχεσης . Μιας υπόσχεσης που τουλάχιστον αφορά 4 ανθρώπους . Τον Μήτσο και εμένα ότι θα ξαναπάω σύντομα ….αλλά και τον Μάκη. Τον Θέμη …. Τον Θέμη που θα τον συνοδεύσω ( μην κάνει και χαθεί χαχαχαχαχααχαα)  ….εκεί …στο Εσσεξ !!

Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Μήτσο για όλα όσα έκανε για μένα , ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Μάκη …που οδήγησε τόσα χιλιόμετρα έτσι απλά να βρεθεί με φίλους …

Απλά και ανθρώπινα …γιατί όλα τα μεγάλα στην ζωή έχουν να κάνουν με ανθρώπους και καταστάσεις ….για όλα αυτά που αξίζουν στην ζωή είναι ανθρώπινα. Γιατί η ίδια η ζωή μας το θυμίζει καθημερινά …..Να το θυμάστε αυτό ….είναι η μεγαλύτερη ΠΡΟΚΛΗΣΗ !!

Άντε και στα επόμενα !!