Στριβοντας μεσ'την σκονη...(μερος πρωτο)

Καμμια φορα καθομε και σκεφτομε τι ηταν αυτο....και τι ειναι ακομη που απο μικρο παιδι με εκανε να συγκινουμε με τα πολυχρωμα αυτοκινητα...αυτα που ειχαν νουμερα επανω στις πορτες....ειχαν φαρδια λαστιχα, φαρδια φτερα και εκαναν θορυβο....Ηταν οι μυθοι που πλανονταν πανω απο αυτες τις σιδερενιες μηχανες?Ηταν οι μυθοι των ανθρωπων που τα εφτιαχναν?Η μηπως ηταν οι μυθοι των ανθρωπων που αψηφουσαν τον κινδυνο?Ολα αυτα καθομε και σκεφτομε οταν αναπολω και εγω.... τις δικες μου ημερες....τις δικες μου στροφες....Απαντηση δεν βρισκω συγκεκριμενη....ισως γιατι ξερω οτι ειναι ολα μαζι....Ειναι απο τοτε που καποιος πλαθει μια ιδεα για να σχεδιαση ενα αυτοκινητο η μια μοτοσυκλετα....μετα ειναι η γεννηση του....ειναι ο μηχανικος του που θα του δωσει την δυναμη....τελος ειναι αυτος που εχει την ψυχη να το παει στα ορια....τοτε θα γεννηθει ο θρυλος....μεσα στις ειδικες....στις λασπες της Ουαλιας....στα γιαμπ των χιλιων λιμνων....η στις στεππες της Κενυα....Ολα αυτα παντα με συγκινουσαν....πολλες φορες ξαπλωνα και ονειρευομουν τον εαυτον μου πισω απο ενα τιμονι....να προσπαθω να στριψω....και παντα εβλεπα σκονη....σκονη....πολυ σκονη....Δεν μπορω να ξεχασω τις πρωτες μου εικονες απο την δεκαετια του εβδομηντα....τοτε που στην πολη μου γινοταν η αναβαση Σουλιου....Ονοματα ξακουστα της εποχης....κι εγω μικρο παιδι να μυριζω το Καστρολ,πατιναρισμενους συμπλεκτες και καμμενα φερμουιτ....τον θειο να με βαζει πανω σε μια βεσπα....τον Κοκοτα να εχει εξοδο εκει στο πεταλο....και κοσμο πολυ....μηχανες....θορυβος απο τις εξατμισεις....εικονες μαγικες....θυμισες μοναδικες....

Και εχει ελθει η δεκαετια του ογδοντα....εφηβος πλεον....γλυκοκοιταζω το καινουργιο αμαξι της οικογενειας....ενα Εσκορτ ΜΚΙΙ....Εκεινη την εποχη ειχαν αρχισει να κυριαρχουν στις ειδικες των ραλυ....Ετσι και εγω δεν θα μπορουσα να αντισταθω σε αυτο το αμαξι....Τελειωνοντας το σχολειο περιττο ειναι να πω πως η πρωτη μου δουλεια ηταν να βγαλω διπλωμα....Οπως επισης περιττο ειναι να πω πως και την πρωτη μου αγορα οικοπεδου την εκανα με το ΜΚΙΙ....Αναβαση Σουλιου εβλεπα μικρος,αναβαση ηθελα να κανω.....Αριστερη φουρκετα....αναποδα....ρεεεε ξανααναποδα....και ματαξανααναποδα....παρτο το οικοπεδακι....Καταρακομενη πλεον η οδηγικη μου υπερηφανια....Δεν πειραζει ομως...αυτο μου εγινε μαθημα....πως να κανεις αναποδο και να ρυθμιζεις την πλαγιολισθηση με το γκαζι και το τιμονι....Ελα ομως που επαναληφθηκε αλλες δυο φορες?Η μια σε χωματινο κατηφορικο τερεν και η αλλη σε βρεγμενο....Αααα ρεεε βρεγμενη σανιδα που ηθελα?Παρ'ολα αυτα και οσο ο καιρος περνουσε και εγω μαθαινα το ταπεινο Εσκορτακι της οικογενειας ....με το πλαι και οσο παει η αναγκη για τονωση ηταν επιτακτικη....

Στην πολη μου τοτε υπηρχε ενα συνεργειο....Ενα συνεργειο το οποιο ηταν πραγματικο συνεργειο....δλδ....ηταν μεσα στην βρωμα...δεν ηξερες που να πατησεις και που να σταθεις....Ο μαστορας ηταν μονιμος μεσα στην λυγδα....Η φορμα του?Τα χερια του?Το προσωπο του?Τα δε εργαλεια μονο αυτος ηξερε που τα εχει αφημενα....οποιοσδηποτε αλλως ηθελε τουλαχιστον εικοσιεξι λεπτα και δεκαπεντε δευτερα για να τα βρει....Αυτος ηξερε απο μακρυα που ειναι και σου εδινε οδηγιες....εκει...εκει...εκει...στο ταδε μερος....κατω απο εκεινη την ζαντα θα βρεις αυτο το κλειδι....το δε σημαντκοτερο εργαλειο του ηταν το σφυρι....Παντα ηταν θυμωμενος....φοβοσουν να τον χαιρετησης....φοβοσουν να του πεις τι προβλημα εχει το αμαξι σου....Θα επρεπε αυτος να σου δωσει τον λογο και μονο τοτε θα μπορουσες να αποκριθεις....και παλι ομως οι λεξεις σου επρεπε να ειναι μετρημενες....Επισης να θυμηθω οτι παντα εβριζε ολα τα αυτοκινητα που τα εχουν σχεδιασει λαθος οι μηχανικοι τους....του δυσκολευουν την ζωη...στο να κατεβασει μοτερ η σασμαν....και γενικως η προσβαση στο χωρο του κινητηρα για αυτον παντα ηταν ενα προβλημα....Τα δε προβληματα που αντιμετωπιζε παντα ηταν τα δυσκολοτερα....και παντα τα ελυνε....μετα ομως απο πολλα καντηλια και πολλες χριστοπανα....ιες.....Το δε συνεργειο ειχε δυο πορτες απο την μια εμπαινες και απο την αλλη εβγαινες....Οπως και η ζωη....και για τον μαστορα αυτο ειχε μεγαλη σημασια....γιατι τα λαικα ασματα που ακουγονταν στο γκαραζ του ηταν τετοιας υφης....Στελιος....Αγγελος....κτλ....Αααα να μην ξεχασω οτι εαν το υγεινομικο εκανε μια βολτα απο το γκαραζ δεν υπηρχε περιπτωση να μην σφυριξει ενα τσουχτερο προστιμο,ασε που επαιζε και να μπει λουκετο.Μιλαμε για πολυ βρωμα....Ισως ακομη και τωρα μετα απο τοσα χρονια που ο μαστορας μια πρωια εφυγε απο εκει και πηγε αλλου και νοικοκοιρευτηκε....γιατι και ο ιδιος ειχε βαρεθει την βρωμα του....να βρεις σημαδια απο λαδια και σιδερα και σαζμαν και αχρηστους κινητηρες....Μιλαμε για πολυ πραμα.....Ετσι ηταν ο ΜαστροΣπυρος....ο οποιος ηταν νεος μηχανικος αλλα τηρουσε κατα γραμμα της αρχες της μηχανολογιας που ειχε διδαχθει απο παλαιοτερους....Ο ΜαστροΣπυρος ομως περα απο την δουλεια ηταν και ανθρωπος της φυσης....Ειχε και εχει ακομη και τωρα την βαρκουλα του και την εβδομη μερα του θεου....οταν δεν ετρεχε στα βουνα και στα λαγκαδια ανοιγοταν και εκει ηρεμουσε....Πολλες ιστοριες μου εχει αφηγηθει για μπαλλαδες....κεφαλους.... καρχαριες και γοργονες....ακομη και για μαιστρους που καταφερε και τους ξεγελασε γιατι ηταν οδηγαρα περιοπης....Αυτος ηταν ο ΜαστροΣπυρος....Δεν ηταν μεγαλος σε ηλικια...αλλα ηταν αυθεντικος....και αυτο τον εκανε μεγαλο....

Ο ΜαστροΣπυρος λοιπον περα απο ολα αυτα....συντηρουσε για παρτι του και ενα Εσκορτ ΜΚΙΙ....ενα κιτρινακι....ετσι το ειχε βαψει γιατι του αρεσαν και τα καναρινια....Αποφασισε το εσκορτακι να το κανει αγωνιστικο και να δοκιμασει τις οδηγκες του ικανοτητες....Σαν μηχανικος και οδηγαρα περιοπης που ηταν και με το μικροβιο μεσα του ξεκινησε δειλα και ταπεινα να συναγωνιζετε τα μεγαλα θηρια του Ελληνικου Πρωταθληματος....Παντα του αρεσε το χωμα και παντα ονειρευοταν τον Αρι τον Θεο...

Η φημη του μαστορα μεγαλωνε και ηταν γραφτο να βρεθω εξω απο την πορτα του....Πιτσιρικας εγω και παθιασμενος με τα ακουσματα για τον μαστορα....δεν διστασα ουτε λεπτο.....Ενα ηλιολουστο μεσημερι αντικρυσα για πρωτη φορα μια απο της δυο πορτες του γκαραζ του ΜαστροΣπυρου....Περιμενα την γνωστη χρονικη διαρκεια μεχρι να μου δωσει σημασια.... για να του αναφερω τον λογο της επισκεψης μου....Μαστορα εχω ενα Εσκορτ και θελω να το κανεις να πηγαινει με τις πορτες....Ο μαστορας με κοιταξε για κανα δυο-τρια δευτερολεπτα αφ'οτου του αποκριθηκα...Μετα ξαναγυρισε στην δουλεια του....Ηθελε να ρυθμιση ενα αβανς σε ενα Ντατσουν....εστησε αυτι πηρε τα κατσαβιδια και αρχισε να ζιγκλερωνει το καρμπυρατερ....Μετα απο τρεις-τεσσερις ταχυδακτυλουργικες κινησεις το μοτερακι του Ντατσουν κελαηδαγε σωστα ρυθμισμενο....Γυρναει και με ξανακοιταει....Εσυ ποιος εισαι ρεεε?Με ρωτα με υφος απαξιωτικο ανοιγωντας την πορτα του Ντατσουν....Ειμαι ο γυος του Νικου του Ανισιμωφ που εχει το Γαλακτοπωλειο αποκρινομαι διστακτικα....γιατι το υφος του ηταν καπως....Ο τονος της φωνης μου αμεσως επεσε.....σχεδον τις ψελισα τις λεξεις.....Ο μαστροΣπυρος σαν να εδωσε να καταλαβω οτι δεν με πολυακουσε και μπαινει μεσα στο Ντατσουν.....Βαζει μπροστα και φευγει....Πηγε για να το δοκιμασει....Αμαξι αδοκιμαστο απο τον μαστορα δεν εφευγε ποτε απο την πορτα του....Επιστρεφοντας ο μαστορας ανοιξε και παλι το καπο....κατι δεν του αρεσε....Σκυβει βγαζει ενα μακρυ κατσαβιδι και ρυθμιζει το ρελαντι με το αυτι....Το Ντατσουνακι ξαφνου κελαιδαγε ποιο ωραια....Αυτος ηταν ο ΜαστροΣπυρος....Δεν θα επερνες ποτε το αμαξι σου εαν δεν ηταν τελειο....Εισαι ετοιμος του λεει....

Στον μαστορα οταν πηγαινες επρεπε να ησουν πολυ υπομονετικος...Η απλη ερωτηση κρατουσε περιπου κανα μισαωρο....η απλη εργασια ενα δυωρο....ενα τυπικο σερβις σου ετρωγε την ημερα ολοκληρη....δεν συζηταμε για επισκευες σαζμαν και κινητηρων ποσο κραταγε....η εβδομαδα ηταν σιγουρη....και απο χωρο απλετο....ενα αμαξι χωραγε ολο και ολο...αλλο ενα μισο....δλδ απο την πορτα του οδηγου και μπροστα και τα υπολοιπα εξω....στην αυλη του γκαραζ του ΜαστροΣπυρου.... Οι τοιχοι διακοσμιμενοι αναλογα με θεματα βγαλμενα με τους ευσευβης ποθους του αντρικου πληθυσμου που ασχολειτε με τον μηχανοκινητο αθλητισμο.....Υμιγυμνες κοπελες που ποζαραν πανω σε καπο μιας Γκουνταχ....Παραδιπλα μια τζι-πι σαραντα στριβοντας στο Λε Μαν με αναμενα τα προβολια μεσα σε βροχη....παραδιπλα ενα Εσκορτ Μεξικο του Χαννου Μικκολα.....ποιο κει το φημισμενο ημερολογιο της Πιρελλι με χρονολογια του εβδομηνταεννια.....σχεδον τρισιμυσι χρονια πισω....ολα μεσα στην σκονη και στην μαυριλα.... Το δε ταβανι του γκαραζ απο τσιγκο.....τον χειμωνα κρυο....που το πολεμαγε με μια ξυλοσομπα που ειχε φτιαξει απο βαρελι....το δε καλοκαιρι να σκαει ο τζιτζικας.....Το δε πατωμα να εχει πιασει ισα με πεντε ποντους μπιχλα απο τα χυμενα λαδια και τα υγρα φρενων και παραφλου.....Ολη η παρακμη στο μεγαλειο της....Οταν εμπενες ομως μεσα ηταν κατι που αιωρουταν στην ατμοσφαιρα του γκαραζ.....Ηταν το βασιλειο της μοντιφας.....Ο μαστορας ηταν ικανος για καθε πατεντα......Εαν δεν εβρισκε καποιο ανταλλακτικο στην αγορα πηγαινε στην διπλανη χαβουζα που διατηρουσε και το ξεθαβε απο εκει.....Σε αντιθεση σε ολα αυτα το κιτρινακι Εσκορτακι το ειχε στην πεννα.....Μιλαμε στην αρχη αρ-ες χιλιαεξακοσια με φουσκομενα φτερα ζαντουλες Κομπομοτιβ ασπρες, ρεκαρο καθισματα....μπλοκε διαφορικο και διπλα βεμπερια....ραμενο και ντυμενο καταλληλα για τις χωματινες εξορμησεις του....Μια φορα που το προετοιμαζε για εναν αγωνα....ειπε να κανει την δοκιμη του....ετσι λοιπον πηρε το καναρινακι του να παει να δει πως κελαηδαει.....Εκει που πηγε λοιπον σε μια δεξια παρατεταμενη διαρκειας και πατημενη.....ο μαστορας αρχισε να το χανει το εργαλειο....Αυτο ηταν....πηρε παραμαζωμα κατι φραχτες και πασσαλους και ο αγροτης που ειχε το κτημα τον πηρε στο κυνηγι....Φτανει ο μαστορας στο γκαραζ και σερνει απο κατω τους φραχτες του αγροτη....Κατεβαινει κατω κοιταει απο κατω και λεει.....Ενταξει δεν εγινε και τιποτα....Ο φραχτης για την ιστορια φτιαχτηκε οπως ηταν και πριν.....Αρχοντας ο μαστορας.....

Αποφασισα λοιπον να αφησω στα μαγικα του βρωμερα χερια το εργαλειο μου να μου το δυναμωσει αλλα και να μου το στησει....Διπλα βεμπερια...μεταλλικο φιλτρο αερα....χταποδι...εξατμιση....κινητηρας βελτιωμενος....κιτρινα Μπιλσταιν....χαμηλωμα με αφαιρεση ενος φυλλου σουστας....ζαντολαστιχα....Φρενα? Τα ιδια σε παρακαλω....Αλωστε δεν ειχα μαθει και να παταω φρενο....Οποτε αχρειαστα ηταν....Τελος παντων το εργαλειακι μολις πηρε μπροστα μουγκριζε και ταυτοχρονα κυματα υπερηφανιας βγηκαν απο τα σωθικα του μολις ο ΜαστροΣπυρος πειραζε την ντιζα του γκαζιου....Αααα ξεχασα να σας πω....πως ο ΜαστροΣπυρος εκει στο βρωμερο και τρισαθλιο μαγαζι του που και ο ιδιος αρχισε να συχαινετε πολυ συντομα...ειχε ενα μεγαλο εξωτερικο χωρο....με χωμα φυσικα....Εκει λοιπον επαιρνε φορα και εκανε τα κολιδια του και σηκωνε τα χειροφρενα του και παταγε τα φρενα του....Παιρνει λοιπον και το δικο μου και αρχιζει τις δεξιες και τις αριστερες γυροβολιες....λεει για να το δει πως παει....Σταματαει βγαινει εξω με την βρωμερη του φορμα...το καθισμα μου το ειχε κανει χαλια...το δε τιμονι για κανα μηνα εβγαζε βρωμα....και μου λεει οτι το εργαλειο ειναι τζαμι....παρτο και σκιστου τα πρεκια....Αιντε να καταλαβω εγω τι σημαινε τοτε η ρηση του μαστορα....Ετσι λοιπον και εγω τα βραδυα που δεν ειχε και πολυ κινηση ο δρομος σε καποιο σημειο της πολης μου που εχει δυο-τρεις απανωτες δεξιες και αριστερες του εσκιζα τα πρεκια....Καθε βραδυ τουλαχιστον απο πεντε-εξι φορες.... Ενταξει εκανα και καμμια αναβαση Σουλιου....με τα προβολια αναμενα....και το γκαζι στο πατωμα....Ετσι εγινε η πρωτη γνωριμια με τον ΜαστροΣπυρο....Εκτοτε εμελε αυτη η γνωριμια να εξελιχθει σε μια φιλια σχεδον 30 χρονων μεχρι σημερα....Μια φιλια που περασε αργοτερα απο 42 κυματα....μια φιλια δυνατη γεματη αναμνησεις...μια φιλια που δεν προκειτε να σβησει ποτε....