A Bridge too...... Far

Αντί Προλόγου
Από καιρό ήθελα να κάνω μια αρκετά μεγάλη βολτούλα στην Ευρώπη . Βολτούλα με προϋποθέσεις όμως . Μια από αυτές θα ήταν αν μην πάμε σχεδόν πουθενά από εθνικές οδούς , autobahn , autostrada , auto route ή όπως αλλιώς λέγονται ανά τις χώρες. Η δεύτερη και σημαντικότερη είναι πως είχα πολύ καιρό να κάνω ένα ταξίδι με τον πήγασο . Η τρίτη ήταν η παρέα που θα έπρεπε να ήταν αρκετά «βλαμμένοι» για να κάνουν κάτι τέτοιο . Η τέταρτη ήταν ο στόχος μας …ΟΙ ΓΈΦΥΡΕΣ της Ολλανδίας (Nijmegen & Arnhem )  ….A Bridge ..too far then  για όλους μας.

Τελικά μαζευτήκαμε 3 μηχανές ο Γιώργος  Bonneville με το Τriumph Bonneville και o Λευτέρης ( Joe the smart DALTON ) με το Suzuki Vstrom 650 ( Kαι οι 2 ...36 ωροι ) .Ελλειπε ο κουμπάρος φέτος ( Jack Dalton )  και ο έτερος καπαδόκης ο William Dalton . Κάναμε τις απαραίτητες προετοιμασίες και τελικά έφτασε η μέρα .

Παρασκευή 31 Ιουλίου

Κατευθείαν από την δουλειά φορτωμένοι φύγαμε για Πάτρα με σκοπό να μπούμε στο Superfast για Ανκόνα.
Ζέστη κούραση αλλά και ανυπομονησία για την περιπέτεια που μόλις άρχισε. Ανυπόμονα περιμέναμε να περάσουν οι 21 ώρες του ταξιδιού.

Συμβουλή : Αν ταξιδεύετε με Superfast μην κλείσετε επ’ ουδενί dorrmitory κρεβάτια αν είστε ψηλότεροι από 1.68 ύψος , πιο παχύς από 65 κιλά και έχετε κλειστοφοβία . Απλά δεν χωράτε και δεν θα κλείσετε μάτι .

Σάββατο 1 Αυγούστου

Με πολύ καθυστέρηση φτάσαμε στην Ανκόνα και περιμέναμε σαν τα θεριά να βγούμε από το πλοίο . Προορισμός μας το Trento . 480 χλμ μας χώριζαν και δυστυχώς έπρεπε να πάμε από autostrada ώστε να φτάσουμε μια λογική ώρα να βρούμε ξενοδοχείο και κάτι σε φαγητό. Δυστυχώς 10 το βράδυ είναι πολύ αργά να φτάνει κανείς σε οποιοδήποτε μέρος . Δυστυχώς η 2ωρη καθυστέρηση του πλοίου μας έβαλε στο λιμάνι της Ανκόνα στις 5:40 ώα Ιταλίας και έτσι έπρεπε να βάλουμε την ουρά στα σκέλια και να πάμε στους πρόποδες των Δολομιτών κατά το νωρίτερο δυνατόν . Πήραμε λοιπόν την «αουτοστραντα του ήλιου» και ανεβαίναμε . Ρίμινι,  Σαν Μαρίνο , Φορλί , Μπολόνια , Μοντενα και δεξιά στον Α22 προς Βερόνα ! Τα χέρια στο γκάζι και ο χρόνος να μας κυνηγάει . Φτάσαμε στο Τρέντο στις 10 παρά 10 το βραδύ και αρχίσαμε να ψάχνουμε . Ευτυχώς ήμασταν τυχεροί και στο δεύτερο βρήκαμε . Αφήνουμε τα πράγματα και κινούμαστε προς το κέντρο της πόλης για να βρούμε κάτι να φάμε . Κάπου εκεί στο κέντρο στο ποτάμι σταματάει ένας μοτοσικλετιστής και μας ρωτάει ευγενικά πως μπορεί να μας βοηθήσει . Του εξηγούμε και μας οδηγεί σε 1-2 εστιατόρια που είναι ήδη κλειστά. Τον ευχαριστούμε και συνεχίζουμε . Κάπου εκεί που είμαστε απελπισμένοι «τσιμπάω» με την άκρη του ματιού μου μια πιτσαρία . Κατεβαίνω, μπαίνω και ρωτάω αν μπορεί να μας ταΐσει. Μια ευγενέστατη ιταλίδα μας λέει πως μόνο πίτσα μπορεί να μας κάνει . Κάτσαμε και το ευχαριστηθήκαμε δεόντως μιας και το φαγητό ήταν άπαιχτο . Ευχαριστήσαμε θερμά μιας και οι άνθρωποι είχαν κλείσει και επιστέψαμε στο ξενοδοχείο . Οι Δολομίτες μας περίμεναν .


Κυριακή 2 Αυγούστου

Ξύπνημα πρωινό γύρω στις 8 και πρωινό στο ξενοδοχείο μιας και η μέρα  που θα ξεκινούσε θα ήταν δύσκολη . 402 χιλιόμετρα στα πιο απίστευτα βουνά της Ευρώπης . Όλοι ήμασταν ανυπόμονοι και ιδιαίτερα εγώ . Ξαναγύριζα για δεύτεροι χρονιά στους Δολομίτες. Αφού τελειώσαμε τα πρωινά και φορτώσαμε τις μηχανές , βάζουμε βενζίνη και κατευθυνόμαστε προς Cavalese. Επιτέλους , οι δρόμοι στενεύουν και γίνονται στριφτεροί. Ένα τσούρμο ιταλών με supersports ανεβοκατεβαίνουν τους στενούς δρόμους . Χαιρετιόμαστε ...συνεχώς. Είναι απίστευτο και πάλι. Ο δρόμος σε κρατάει σε σημείο που η αίσθηση που δημιουργείται είναι πως δεν φεύγεις με τίποτα. Όσο και αν το παρακάνεις στρίβοντας . Απολαμβάνουμε τον SS17 , 71 , 612. Ανεβαίνουμε και οι Δολομίτες αρχίζουν να φαίνονται σε όλη την μεγαλοπρέπεια τους . Ήλιος και γύρω στους 23 βαθμούς. Μπαίνουμε στον SS48 και εκεί αρχίζει η κίνηση. Πιστέψαμε πως ήταν παροδική αλλά γελαστήκαμε . Χαζεύοντας το υπέροχο τοπίο φτάνουμε στο πανέμορφο Cavalese. Στάση , φωτό και ένας εσπρέσο ήταν αναμενόμενος. Μετά από 1.5 ώρα βόλτας,  περιήγησης και εσπρέσο ήρθε η ώρα να φύγουμε. Ξαναβγαίνουμε στους στενούς δρόμους και νιώθουμε πως πια οδηγούμε στην Πανεπιστημίου εν ώρα αιχμής . Όλοι η Ιταλία στους δρόμους . Ποδήλατα , μικρά σκούτερ , αυτοκίνητα , τροχόσπιτα όλοι έξω . Αντιλαμβανόμαστε το λάθος μας . Κυριακή στους Δολομίτες , λάθος που δεν θα επαναληφθεί . Κάπου εκεί προσπαθώντας να περάσουμε ως μέρος μιας τεράστιας ουράς 2 αυτοκινούμενα τροχόσπιτα που ανεβαίνουμε με 15 χλμ/ώρα μου ήρθε στο μυαλό το πάθος των παρουσιαστών του TOP GEAR που ανατινάζουν τέτοια οχήματα με κάθε ευκαιρία. Χαμογελούσα σας χαζός .

Κατευθυνόμαστε προς Cortina d’ Ampezzo. Ευτυχώς φτάσαμε στα πρώτα πάσσα ( Passo di Rolle) και στρίψαμε κατευθείαν αρχίζοντας ανεβαίνοντας . Εκεί στους πολύ στενούς δασικούς δρόμους αποφύγαμε την κίνηση και άρχισε η απόλαυση .Το ένα πάσσο μετά το άλλο . Ασυναίσθητα αρχίσαμε να κινούμαστε όλο και πιο γρήγορα απολαμβάνοντας . Φτάνουμε στο Passo Falzarego . Το μυαλό μου ήταν στην προηγούμενη φορά που βρέθηκα εκεί. Το κατεβήκαμε με τον κουμπάρο και την κουμπάρα. Αυτή την φορά θα το ανεβαίναμε. Όσες φορές και να βρεθεί κανείς εκεί χαζεύει πραγματικά. 17 φουρκέτες . 17 διάσημες φουρκέτες που σε προκαλούν. Έβαλα την κάμερα στο on και το ανέβηκα .Ασυναίσθητα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Καγκουριλίκι θα πει κάποιος .Και θα έχει δίκιο . Αλλά όπως και να το κάνεις είναι προκλητικές, πολύ προκλητικές αυτές οι στρέφουσες. Στην κορυφή το γνωστό μαγαζί και εκατοντάδες μηχανές . Όλο χαιρετιούνταν μεταξύ τους . Ανεβοκατέβαιναν τα πάσα . Supersports, μεγάλα On-Off, παλιά κλασσικά, ότι μηχανή μπορεί να φανταστεί κανείς και όλοι μα όλοι μοιράζονταν το ίδιο πάθος, την ίδια ιστορία τα ίδια βουνά. Passo Pordoi , Valparola και μόλις τα τελειώσεις άλλο ένα ανοίγεται, και μετά άλλο και άλλο . Χαζέψαμε κάνα μισάωρο εκεί  στο μαγαζάκι . Συνεχίζουμε και αφού περνάμε την πολύβουη και τουριστική Cortina d’ Ampezzo που ήταν γεμάτη κόσμο, ανεβαίνουμε και πάλι. Κατευθυνόμαστε προς την όμορφη λίμνη Misurina .Και πάλι κίνηση στον SP49 μιας και είναι ο ορεινός δρόμος προς την Αυστρία . Στρίβουμε στον SS51 και αφού περνάμε από την Lago di Dobiacco σταματάμε για βενζίνη στο χωριό. Μικρή στάση και συνεχίζουμε . Από δω η Αυστρία απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα. Δεν σκοπεύουμε να μπούμε σε εθνικές οδούς οπότε η αγορά της κάρτας κρίνεται περιττή. Συνεχίζουμε προς Lienz και ο καιρός αρχίζει σκουραίνει . Κοιταζόμαστε και αναρωτιόμαστε όλοι το που θα μας πιάσει. Σε κάθε ταξίδι 2-3 μέρες βροχή είναι σύνηθες και ειδικά στα βουνά.

Αφήνοντας πίσω μας τον έναν μοτοσικλετιστικό παράδεισο κατευθυνόμαστε προς τον άλλον. Το Grossglockner και την Hochalpenstrasse . Ανυπομονησία και αγωνία σε όλους. Φτάνουμε στα διόδια και η ευγενέστατη Αυστριακή μας προειδοποιεί ….

Προσοχή πάνω στο βουνό,  γλυστράει , βρέχει και αναμένεται καταιγίδα. Πληρώνουμε  τα 18 Ευρω που είναι το εισιτήριο του πιο ψηλού δρόμου της Ευρώπης (Hochalpenstrasse) . Η θερμοκρασία έχει πέσει αισθητά . Γύρω στους 11-12 πια . Ανεβαίνουμε , απολαμβάνοντας και κατευθυνόμαστε προς τον παγετώνα. Οι πρώτες σταγόνες αρχίζουν καθώς η θερμοκρασία πέφτει. Ο καιρός έχει κλείσει και η ομίχλη μαζί με τα σκούρα βαριά σύννεφα είναι δίπλα μας . Κατά μια έννοια θα μπορούσες να τα πιάσεις . Βάζουμε αδιάβροχα και η βροχή αρχίζει κανονικά πια . Μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στον παγετώνα . Το θέαμα απλά απίστευτο . Ευτυχώς η βροχή έκοψε λίγο και έτσι μπορέσαμε να βγάλουμε κάποιες Φώτο .

Μισή ώρα εκεί και αφού ετοιμαστήκαμε για το δύσκολο κομμάτι της Hochalpenstrasse ξεκινάμε και πάλι . Τώρα πια είμαστε στα 2369 μέτρα και ανεβαίνουμε. Μόλις ξεκινάμε ξεσπάει η καταιγίδα . Πολύ βροχή και αέρας . συνεχίζουμε προς την κορυφή . Μετά από 30 λεπτά η βροχή υποχωρεί και αναπτερώνεται το ηθικό μας . Ο περισσότερος κόσμος έχει μυριστεί την καταιγίδα που θα ακολουθούσε και κατεβαίνει σιγά το βουνό. Μονό εμείς,2-3 μηχανές ακόμα, 3-4 αυτοκίνητα και ένας θεότρελος ποδηλάτης έχουμε μείνει να ανεβαίνουμε .

Αναρωτιόμαστε πόσα κουράγια πρέπει να έχει ο τύπος . Πολλά είναι η αλήθεια !!! Πάρα πολλά !! Επιτέλους η κορυφή του δρόμου . Κορυφή Hochtor στα 2504 μέτρα και ένα απίστευτο τούνελ μπροστά μας. Τελικά είναι απίστευτος δρόμος . Φώτο γρήγορες και ένα τσιγάρο και ο καιρός να μυρίζει μεγάλη καταιγίδα από παντού .
Ομίχλη, σύννεφα , και θερμοκρασία 1-2 βαθμούς . Περνάμε το τούνελ και αρχίζει η καταιγίδα με μανία . Πολύ βροχή και πάλι , αέρας πλάγιος με ριπές και δίνες νερού παντού. Τα αυτοκίνητα μας κοιτούσαν με απορία . Και όλοι μαζί να κοιτάμε τον ποδηλάτη.  Κατεβαίνουμε το βουνό με δυσκολία . Η βροχή αμείωτη .

Μετά από κάμποση ώρα κατεβήκαμε και παίρνουμε τους επαρχιακούς δρόμους προς το Salzburg . Η βροχή αμείωτη . Μέχρι το Kuchl . Μπαίνουμε επιτέλους στην Γερμανία και έχει νυχτώσει πια .Προορισμός μας το Berchtesgaden. Κατευθυνόμαστε προς το Gusthof που μας περίμενε να μας στεγνώσει . Η ώρα είναι 8:30 το βράδυ και η βροχή ξαναπιάνει και πάλι έντονη . Μετά από λίγη ώρα , παρκάρουμε τις μηχανές και ήρθε η ώρα της ξεκούρασης μετά από τα 402 βουνίσια χιλιόμετρα της μέρας.

Δευτέρα 3 Αυγούστου

Ξεκούραστοι πια , τρώμε πρωινό και στεγνώνουμε τα βρεγμένα ρούχα σε ένα τεράστιο στεγνωτήριο . Σημερινός μας προορισμός το νησάκι Lindau στην λίμνη Bodensee . Απόσταση 321 χιλιόμετρα και μια στάση εκεί δίπλα στην λίμνη Konigsee ώστε να επισκεφτούμε την θερινή κατοικία του Χίτλερ . ένα σπίτι στο βουνό που του το έκαναν δώρο στα 50α γενέθλια του. Ξεκινάμε λοιπόν για το Kehlsteinhaus ή αλλιώς την «φωλιά των αετών».

Κάνουμε τον γύρο του βουνού στους πρόποδες και μπροστά μας προβάλει η λίμνη Konigsee . Πανέμορφα ακόμα και υπο βροχή . Επιστρέφουμε στην αρχή του βουνού παρκάρουμε τις μηχανές και βγάζουμε εισιτήριο. Ένα λεωφορείο μας ανεβάζει στην είσοδο του Kehlsteinhaus και περπατάμε το τούνελ που οδηγεί στον ανελκυστήρα . Ο ανελκυστήρας λειτουργεί από το 1938 και σε ανεβάζει στα 1836 μέτρα που είναι το σπίτι . Ομίχλη και βροχή συνεχώς . Αντιλαμβανόμαστε πως δεν θα δούμε την μαγευτική θέα . Περιήγηση στο σπίτι και στον περιβάλλοντα χώρο, περιμένοντας μάταια να ανοίξει λίγο ο καιρός . Τσιμπήσαμε κάτι και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς τις μηχανές.

Ξεκινάμε και πάλι . Η κίνηση στους επαρχιακούς δρόμους της Γερμανίας απίστευτη και η βροχή τα κάνει όλα να δείχνουν πιο αργά. Αποφασίζουμε να βγούμε στην autobahn ώστε να κινηθούμε λίγο πιο γρήγορα μιας και το δωμάτιο στο Lindau μας περίμενε. Το σπρέι από τα αυτοκίνητα απίστευτο και η βροχή να συνεχίζει. Κατευθυνόμαστε προς Μόναχο και μετά παίρνουμε την autobahn προς νότο. Αφού φάγαμε κάτι στον δρόμο βλέποντας πως θα φτάναμε αργά το βράδυ . Συνεχίσαμε και φτάσαμε στο Lindau στις 10:30 το βράδυ. Μούσκεμα και παγωμένοι.

Είναι σημαντικό να έχει κλείσει κανείς ξενοδοχείο κάπου ειδικά όταν ξέρει πως θα φτάσει αργά το βράδυ. Μπανάκι και μια βόλτα νυχτερινή ήταν ότι καλύτερο στο να ξεπιαστούμε .

Τρίτη 4 Αυγούστου

Επιτέλους ξυπνώντας , ο ήλιος πρόβαλλε γεμίζοντας μας χαμόγελα . Η σημερινή μέρα είναι χαλαρή . Έχουμε να διανύσουμε 180 χιλιόμετρα μέχρι το Schwarzwald ( τον μέλανα δρυμό). Πριν από κει όμως μια βόλτα στο Friedrichshafen και το μουσείο των Zeppelin είναι επιβεβλημένη.

Βόλτα λοιπόν και καφεδάκι στο ηλιόλουστο Lindau και αναχώρηση παίρνοντας τον παραλίμνιο δρόμο. Η λίμνη γεμάτη από ιστιοπλοϊκά . δεν χόρταινες να τα βλέπεις.

Άφιξη στο Friedrichshafen και αφού πληρώνουμε το εισιτήριο χανόμαστε στο υπέροχο μουσείο που εξιστορούσε τον έναν αιώνα των επιτευγμάτων του Ferdinand Graf  von Zeppelin. Απίστευτα εκθέματα ενός αιώνα ιστορίας. Ηλεκτρονικά, μηχανολογικά  μέρη από zeppelin, έλικες , κινητήρες , στολές, πετσέτες , σερβίτσια φαγητού και τσαγιού και πολλά ενδιαφέροντα .
Οι Φώτο μιλάνε από μόνες τους .

Συνεχίζουμε και φτάνουμε κατά τις 5:30 το απόγευμα στο gusthof στο Waldau . Εδώ θα καθόμασταν 2 μέρες και είχαμε να επισκεφτούμε πολλά. Την φοιτητούπολη του Freiburg , τις λίμνες και τον δρυμό του Schwarzwald

Τετάρτη 5 Αυγούστου

Πρωινό και κουβεντούλα στην πρωινή ησυχία του Schwarzwald. Τα ρούχα να στεγνώνουν για 2η μέρα μετά από τόση βροχή και μετρούσαμε τις απώλειες.  Ο Bonneville χρειαζόταν επειγόντως κάτω αδιάβροχο και εγώ μπότες μιας και η βροχή τις κατέστησε μη λειτουργικές . Φεύγουμε για Freiburg . 18 χιλιόμετρα μέσα από ένα καταπράσινο και ηλιόλουστο τοπίο. Θερμοκρασία 28 βαθμούς ( για την περιοχή θεωρείται πολύ υψηλή) .

Παρκάρουμε τις μηχανές και βολτάρουμε στην πόλη . Πήγαμε στον σταθμό του Freiburg και εκεί κλειδώσαμε μπουφάν και κράνη σε locker έτσι ώστε να κινούμαστε πιο ελεύθερα. Βόλτα στην πόλη και στα μαγαζιά . Και Φώτο . Ο κόσμος όλος έξω απολάμβανε τον ήλιο και την ζέστη . Τα καφέ γεμάτα και η διάθεση απίστευτη.

Εκεί που βολτάραμε μιας και δεν βρήκαμε κανένα μαγαζί με ρούχα μοτοσικλέτας αποφασίσαμε να δράσουμε περίεργα . σταματήσαμε έναν γερμανό μοτοσικλετιστή και τον ρωτήσαμε. Ο άνθρωπος ευγενέστατος μας έδωσε 2 διευθύνσεις .
Ευχαριστήσαμε τον άνθρωπο και συνεχίσαμε την βόλτα μας. Κατά τις 4 επιστρέψαμε στις μηχανές και βάλαμε την πρώτη την κοντινότερη διεύθυνση στο GPS. Σε 10 λεπτά ήμασταν εκεί . Απίστευτο μαγαζί καις ε εκπτώσεις . Βρήκαμε μυτούλες  και γη και ο Γιώργος και μας έστειλε σε μια άλλη διεύθυνση για αδιάβροχα.

Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το δάσος και πάλι και φτάσαμε στην πανέμορφη λίμνη Titisee. Άραγμα και μπυρίτσα στην παραλία της λίμνης . Και ξάφνου ο Λευτέρης πετάει την ιδέα . «Πάμε να νοικιάσουμε βαρκάκι να μπούμε στην λίμνη ?» Συμφωνώ και πάμε. Σκοπός μας είναι να νοικιάσουμε μικρό ηλεκτροκίνητο βαρκάκι μιας και πάσης φύσης μηχανές απαγορεύονται στις λίμνες στο εξωτερικό . Δυστυχώς ο ηλεκτροκίνητος φίλος μας έκλεινε εκείνη την ώρα και έτσι νοικιάσαμε βαρκάκι – ποδήλατο .

Απίστευτη βόλτα …στα ήρεμα κι γαλήνια νερά της λίμνη πάνω στο ελατόδασος. Μιας και νύχτωνε πια μπήκαμε πάλι στο δάσος προς το ξενοδοχείο μας και εκεί στο προηγούμενο χωριό κάτσαμε να φάμε . Ο Stephan ο σερβιτόρος μας εντυπωσιάστηκε απίστευτα μόλις έμαθε το από πού είμαστε και που πάμε και τι έχουμε σκοπό να κάνουμε . εκεί στο biergarden που καθίσαμε είχε μόνο κρύα πιάτα και ο Stephan  «καθάρισε» ώστε να φάμε ότι θέλαμε παραβαίνοντας τους κανόνες της επιχείρησης. Μας  εξυπηρετήσει και είχαμε πιάσει την κουβέντα για πολύ ώρα και στο τέλος  κέρασε και τον έναν γύρο μπύρες.  Τον ευχαριστήσαμε θερμά και ειλικρινά απολαύσαμε την κουβέντα .
Κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο .

Συμβουλή : Στα χωριά στην κεντρική Ευρώπη όλα γίνονται νωρίς και αν νομίζει κανείς πως υπάρχει ξενύχτι ….είναι γελασμένος/η . Οι κουζίνες κλείνουν το αργότερο 10 το βράδυ . Όποτε αν κάποιος/α δεν φροντίσει μέχρι τότε το φαγητό του μένει νηστικός.

Πέμπτη 6 Αυγούστου

Αρχίσαμε να τα μαζεύουμε σιγά σιγά και πάλι . Αλλά τώρα είχαμε μπότες και πάλι . δεν φοβόμασταν τίποτα πια . Πρωινό μέσα στο δάσος και φόρτωμα . Θα περνούσαμε από το χωριό που μας είπαν για τα αδιάβροχα του Γιώργου. Σημερινός μας προορισμός η Αλσατία . Και κει βρίσκεται η μεγαλύτερη και πιο καλά διατηρημένη περιοχή των οχυρών της γραμμής MAGINOT. Δυο μουσεία και το  οχυρό Schoenenbourg .

Ανηφορίζουμε την ν. Γερμανία και πάμε παράλληλα με τον ποταμό Ρήνο ( Rein) Για κάμποσα χιλιόμετρα. Ανεβαίνουμε από επαρχιακούς δρόμους και μπαίνουμε για λίγο στον Α5 προς Karlsruhe . πριν την Karlsruhe αριστερά είσοδος στην Γαλλία από μεγάλη γέφυρα στον Ρήνο.  Απομεινάρι της παλιάς εποχής των συνόρων τα παλιά γαλλικά φυλάκια, άδεια πια . Οδηγούμε προς Hatten και εκεί αντικρίζουμε για πρώτη φορά το πρώτο από τα μουσεία που θέλαμε να δούμε . Το αμπρί του Hatten. Δυστυχώς κλειστό . Συνεχίζουμε προς το επόμενο . Το οχυρό Schoenenbourg που βρίσκεται 11 χιλιόμετρα μακριά από το Hatten. Μπαίνουμε σε αγροτικούς δρόμους και μεταξύ δάσους και σπαρτών φτάνουμε στο μεγαλύτερο οχυρό στην Ευρώπη.

135 σκαλοπάτια σε κατεβάζουν αρκετά βαθειά στην γη και η προειδοποιητική πινακίδα στην είσοδο που ενημερώνει τον κόσμο πως η θερμοκρασία μέσα στο οχυρό είναι 12 βαθμοί . Πληρώνουμε το εισιτήριο και κατεβαίνουμε με ανυπομονησία.
6 blocks επισκέψιμα και μια βόλτα περί τα 4 χιλιόμετρα δεκάδες μέτρα κάτω από την γη. Όλα απίστευτα σχεδιασμένα πριν 70 χρόνια με ηλεκτρικά τραινάκια να γυρίζουν το οχυρό μεταφέροντας στρατιώτες , εφόδια και πυρομαχικά παντού στο οχυρό .
Ιατρεία, μαγειρεία , θάλαμοι , κοιτώνες , κέντρα διοίκησης , παρατηρητήρια , πυροβολεία και ένας ολόκληρος απίστευτος κόσμος μηχανών για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας , αέρα , συνθηκών υγρασίας που τροφοδοτούσαν το οχυρό και τους ενοίκους τους . Το οχυρό καταλαμβάνει μια απίστευτη έκταση προσπαθώντας κάποτε να προστατεύσει την Γαλλία από πιθανούς εισβολείς . Όλο αυτό το απίστευτο κατασκεύασμα πολέμησε 1 μήνα . Και ειλικρινά αναρωτιέται κανείς πόσο μεγάλη προσπάθεια κατέβαλαν και πόσο κόπο για κάτι που τελικά αποδείχθηκε άχρηστο.

Η προσπάθεια συντήρησης του οχυρού ακόμα και στις μέρες μας είναι απίστευτη και αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στην γαλλική κυβέρνηση που κρατάει το οχυρό σε τέτοια απίστευτη κατάσταση.

Είναι πραγματικά ενδιαφέρον για οποίον/α θέλει να ψάξει την ιστορία των οχυρών αυτών.








Οι φωτογραφίες ωχριούν μπροστά στο πραγματικό μέγεθος της κατασκευής.

Ο Βonneville δεν κατέβηκε στο οχυρό και έτσι έπιασε κουβέντα με έναν Γερμανό και την γυναίκα του, που μας πρότεινε μια απίστευτη διαδρομή από τα δάση. Ένας μοτο-δρόμος όπως είπε που τον έκαναν πολλοί Γερμανοί μοτοσικλετιστές. Βγήκαμε και εγώ  με τον Λευτέρη και συνεχίσαμε την κουβέντα με το ευγενέστατο ζευγάρι.

Ευχαριστήσαμε για τις πληροφορίες και συνεχίσαμε προς τα πίσω στο Hatten και πάλι για να δούμε το δεύτερο μουσείο . Το μουσείο των οχημάτων και το αμπρί του Hatten. Όλα τα οχυρά – αμπρί της περιοχής επικοινωνούσαν μεταξύ τους . Αν και φτάσαμε καθυστερημένα μας άφησαν να μπούμε 30 λεπτά πριν κλείσει . το διαβατήριο μας για μια ακόμα φορά ήταν το ότι ερχόμασταν από τόσο μακριά καθώς και τα άπταιστα γαλλικά του Bonneville . Άλλη μια απίστευτη εμπειρία εκθεμάτων από τον μεγάλο πόλεμο.

Αποχωρήσαμε και από εκεί εκστασιασμένοι από την δουλειά και την ποιότητα των εκθεμάτων . Και αποφασίσαμε πως αν και ήταν αργά να πάρουμε τον μοτο-δρόμο που μας πρότεινε ο γερμανός προς το Kaizerslautern . Και είχε δίκιο . Εκατοντάδες μηχανές σε έναν απίστευτο δασικό δρόμο που ανεβοκατέβαινε τους λόφους της περιοχής. Τον ευχαριστηθήκαμε δεόντως .

Φτάσαμε στα χωριά  του Kaizerslautern και συγκεκριμένα στο Sempach που στα περίχωρά του βρήκαμε το gusthof του χωριού. Μια ευγενέστατη κυρία ουγγρογερμανίδα μας μαγείρεψε και μας περιποιήθηκε μια μέρα πριν αρχίσουν οι διακοπές της και ενώ όλη η περιοχή ήταν κλειστή λόγω διακοπών .





Παρασκευή 7 Αυγούστου

Ο δρόμος προς το Άμστερνταμ μας περίμενε . 480 χιλιόμετρα μας χώριζαν από εκεί . Ο σχεδιασμός μας έλεγε πως θα φτάναμε νωρίς . Και για ακόμα μια φορά διαψευστήκαμε . Όλοι μας είχαν πει να πάρουμε τον δρόμο 61 που είναι ο δρόμος των Ολλανδών ( The Dutch highway ) . Εκεί που ανεβαίναμε προς Ολλανδία ξαφνικά μια πινακίδα με κόλλησε άσχημα. Έλεγε Nirburgring δεξιά . Δεν το σκέφτηκα καν και έστριψα . Τα παιδιά όπως και  εγώ, ήμασταν ενθουσιασμένοι . Οδηγήσαμε 30 περίπου χιλιόμετρα και κάπου εκεί στο δάσος βλέπουμε κόσμο .Αρκετό κόσμο . Πάμε και εμείς και βρισκόμαστε στα σύρματα της πίστας στο δάσος. Κόσμος πολύς και στημένος σαν να ήταν αγώνας . Και όντως ήταν. Ένας κλασικός αγώνας της Γερμανίας το “Old Times Cup” . Παντού παλιά αυτοκίνητα .Αγωνιστικά περασμένων εποχών Enesut , Ford escort , Alfa Romeo , BMW M3 & M5 , Mercedes , VW Sirocco , BMW 2002 , Mini cooper, Lamborghini , Porsche  κ.α. .
Χαζέψαμε και κολλήσαμε …2 ώρες εκεί. Και μετά ήταν επιβεβλημένο μια βόλτα στην πίστα . Μαγαζάκια με καπέλα, μπλούζες , σήματα , όλα με άρωμα αγώνα . Τα μαγαζιά της Ferrari , Brabham , Lamborghini εκεί καλωσόριζαν τον κόσμο που χάζευε τα όνειρα . Έξω από την πίστα , γεμάτοι οι δρόμοι παλιές και νέες Ferrari , Alfa , Porsche,Mazzerati.Ο ιδανικός τρόπος να «κολλήσει» ο οποιοσδήποτε πολύ άσχημα . Εμείς κολλήσαμε 5-6 ώρες εκεί και με βαριά καρδιά φύγαμε.

Συνεχίσαμε στον 61 και επιτέλους στα σύνορα της Ολλανδίας στρίβουμε πως Nijmegen και ανεβαίνουμε από επαρχιακούς και πάλι δρόμους και απολαμβάνουμε την πολύχρωμη ολλανδική ύπαιθρο. Τα χρώματα του πράσινου, του μπλε των ποταμιών και τα χρώματα από τις τουλίπες απλά απίστευτα . Απέχουμε λίγο ακόμα από το Άμστερνταμ και φτάνουμε κατά τις 8:30 το βραδύ . Αφού βρήκαμε ξενοδοχείο και τακτοποιήσαμε τις μηχανές στο παρκινγκ , λίγη ξεκούραση και βόλτα στα κανάλια του Άμστερνταμ.

Σάββατο 8 Αυγούστου

Άμστερνταμ και πάλι υπό το φώς της μέρας . Ατέλειωτες βόλτες και περιπλανήσεις στην πιο εναλλακτική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Πολύ πληθυσμιακό , πολύχρωμο με πολλές και διαφορετικές κουλτούρες που αρμονικά συνυπάρχουν. Από τις συνοικίες και τα απίστευτα σπίτια των πάλε ποτέ υπέρ πλούσιων εμπόρων που γυρνούσαν τον κόσμο , μέχρι το λιμάνι , τα νεότερα σπίτια ,  τα ποδήλατα που είναι άπειρα. Τα μικρά ηλεκτρικά αυτοκίνητα , τα coffee shops , τα μπαρς , τα κανάλια του ποταμού Αmstel, τα καραβάκια που κάνουν βόλτες , ο κόσμος που κάνει πικ-νικς σε βάρκες, ο κόσμος που ζει σε πλοία . Απίστευτες και όμορφες εικόνες.
Σίγουρα αξίζει να κάνει κανείς μια περιήγηση με τα καραβάκια στα κανάλια . Περιπλανιόμασταν στους δρόμους της πόλης μέχρι αργά το βράδυ !!!





Κυριακή 9 Αυγούστου

Ώρα αναχώρησης και από το Άμστερνταμ και μιας και θέλουμε να δούμε καλύτερα την ολλανδική εξοχή αποφασίζουμε όλη την επιστροφή να την κάνουμε από επαρχιακούς δρόμους . Περνάμε διαδοχικά το όμορφο Den Haag και πάμε προς Rotterdam .Περιήγηση και εκεί στο μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου . Τεράστιο, πραγματικά τεράστιο.

Συνεχίζουμε στην ολλανδική επαρχία και κατεβαίνουμε τον ατλαντικό . Νησί νησί , γέφυρα γέφυρα , κανάλι κανάλι «τρώμε» την Ολλανδία και μπαίνουμε στο Βέλγιο στην Antwerpen. Έχουμε βγει από τις εθνικές οδούς μέρες πια και τώρα γνωρίζουμε την εξοχή . Είναι όμορφα και οδηγούμε σε δασικούς δρόμους .Στην στάση για βενζίνη αποφασίζουμε μιας και είμαστε κοντά να πιούμε τον καφέ μας στις Βρυξέλλες κάνοντας μια σύντομη περιήγηση στην πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής ένωσης . Μπαίνουμε στην πόλη και περιδιαβαίνουμε τα πλακόστρωτα της πόλης . Απίστευτα .2 αστυνομικοί μας κοιτάζουν περίεργα και κυρίως με έκπληξη μιας και το GR στις πινακίδες μας έκανε και εδώ εντύπωση . Σταματάμε σε ένα όμορφο καφέ και απολαμβάνουμε τον καφέ μας στην πρωτεύουσα. Η έδρα της ευρωπαϊκής ένωσης απέχει 2 χιλιόμετρα από εκεί και όταν ετοιμαστήκαμε να φύγουμε θεωρήσαμε λογικό να βγάλουμε μια Φώτο εκεί. Και έτσι κάναμε πριν εγκαταλείψουμε την πόλη.

Βάζουμε πορεία προς Γαλλία πια και ταξιδεύουμε προς την Lille . Έχουμε αποφασίσει να πάμε σε ένα χωριουδάκι της Βόρειας Γαλλίας έξω από το Arras βρούμε ένα παλιό γνωστό . Τον Bruno .Έναν μηχανικό που είχε βοηθήσει τον Γιώργο (Bonneville ) και τον Σπύρο στο ταξίδι τους στην Αγγλία πριν 25 ολόκληρα χρόνια. Ο Γιώργος είχε απίστευτη αγωνία μιας και δεν είχαν την παραμικρή επαφή για τόσα χρόνια . Το μόνο στοιχείο που είχαμε ήταν μια κάρτα του μαγαζιού που έφτιαχνε ιταλικά ( Laverda , Guzzi , Ducati ) τότε . Με την βοήθεια των ντόπιων εντοπίσαμε το μαγαζί που έχει γίνει πια μεγάλο και φτιάχνει Ducati . Παρκάρουμε τις μηχανές απέξω και ξεκινάμε να ψάχνουμε τηλέφωνα . Τίποτα . Τζίφος . Η Γάλλια σε διακοπές και όλα κλειστά. Ξαφνικά νιώθω πως τελικά αυτή η συνάντηση θα γίνει . Ένστικτο ή όπως αλλιώς λέγεται . Πρακτικά και ζωντανά το πίστευα και το λέω στον Γιώργο που ετοιμαζόταν να γράψει ένα σημείωμα και να το αφήσουμε στην πόρτα. Δεν έχω τελειώσει την κουβέντα και φτάνει στο μαγαζί ένα βαν-κι και είναι μέσα ο Bruno με την οικογένεια . Ο Γιώργος δεν το πιστεύει. Ο Bruno κατεβαίνει κάτω και αναρωτιέται . Ο Γιώργος βγάζει την παλιά κάρτα του μαγαζιού και του την δείχνει. Εντυπωσιακό. Τους κόπηκαν και των δύο τα πόδια . Αγκαλιάστηκαν και θυμήθηκαν τα πάντα. Συγκίνηση και πολύ
έντονες στιγμές . Όμορφες στιγμές ….από αυτές που δεν νιώθεις εύκολα στην ζωή . Ο Bruno μας ρώτησε αν έχουμε ξενοδοχείο και μας βρήκε δωμάτιο μέσα σε 5 λεπτά . Μας πήγε εκεί και ήπιαμε ένα κρασί για το καλώς ορίσαμε. Αφήσαμε τα πράγματα και πήγαμε με τον άνθρωπο να του κάνουμε το τραπέζι . Εκεί με τον Γιώργο ως διερμηνέα και κάποια λίγα αγγλικά που μιλούσε ο άνθρωπος πραγματικά μοιραστήκαμε πολύ όμορφες στιγμές . Μια από τις στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλες σε όλη μου την ζωή !!! Μείναμε μέχρι αργά με τον Bruno και την οικογένεια του συζητώντας και το περίεργο και το εντελώς τρελό ήταν πως αυτός και η οικογένεια του το επόμενο πρωί  έφευγαν διακοπές . Απίστευτο timing. Πανέμορφη φάση . Ευχαριστήσαμε και χωρίσαμε με την υπόσχεση πως δεν θα χαθούν ξανά. Μάλιστα ο άνθρωπος είχε την φωτογραφία κορνιζαρισμένη στο μαγαζί του. Φώτο 25 χρόνων.





Δευτέρα 10 Αυγούστου

Ξυπνάμε χαλαρά και απολαμβάνουμε το πρωινό μας στον ήλιο . Θερμοκρασία 26 βαθμοί. Ετοιμαζόμαστε και ξεκινάμε . Το Παρίσι απέχει 220 χιλιόμετρα από εδώ και αποφασίζουμε με την ευκαιρία πως όλη οι Γαλλία είναι σε άδεια να πάμε να μυρίσουμε παριζιάνικο αέρα. 2.5  ώρες μετά οδηγώντας μέσα στα πράσινα λιβάδια μπαίνουμε στο Παρίσι από τα βόρεια του. Χανόμαστε για κάνα μισάωρο στην κίνηση και μπαίνουμε στην Champs Elysées Blv . Μπροστά μας η «Αψίδα του Θριάμβου» . Κάνουμε την πλατεία και κατευθυνόμαστε προς τον πύργο του Gustav Eiffel . Από το 1889 είναι εκεί και είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης . Παρκάρουμε , και μια βολτούλα είναι επιβεβλημένη . Θαυμάζουμε το τεράστιο δημιούργημα που δυστυχώς όσο και αν το θέλαμε δεν καταφέραμε να ανέβουμε πάνω στα 324 του μέτρα μιας και ο κόσμος που περίμενε σχημάτιζε ουρές εκατοντάδων μέτρων. Ξανακαβαλάμε και οδεύουμε προς το δεύτερο μνημείο την Notre Dame de Paris. O Shein ( Σηκουάνας ) δείχνει τόσο όμορφος και οι γέφυρες του μας κάνουν εντύπωση. Φτάνουμε και παρκάρουμε και πάλι . εδώ η ουρά είναι πολύ μικρότερη και έτσι μπαίνουμε μέσα. Είναι περιττό να περιγράψω ειδικά κάποια μέρη που όλοι λίγο ως πολύ έχετε επισκεφθεί . Καθόμαστε για ένα καφέ και ένα σάντουιτς στα παραπλήσια καφέ . Η ώρα έχει περάσει και πρέπει να καλύψουμε περίπου 70-80 χιλιόμετρα ακόμα και να βγούμε εκτός της πόλης ώστε να βρούμε κατάλυμα . Περνάμε έξω από το Λούβρο και συνεχίζουμε στον περιφερειακό προς το αεροδρόμιο του Orly και συνεχίζουμε στην γαλλική επαρχία . Η ώρα ήταν περίπου 9 το βράδυ και βλέπουμε ένα μικρό πανδοχείο στον δρόμο. Σταματάμε και αποφασίζουμε να διανυκτερεύσουμε εκεί . Ο ιδιοκτήτης μας ανοίγει την πόρτα να βάλουμε τις μηχανές και εκεί έχει 5 τεράστια λυκόσκυλα . Οι καλύτεροι φύλακες . Φάγαμε ένα εξαιρετικό δείπνο που μας ετοίμασαν και αφού χαλαρώσαμε αρκετά πήγαμε να ξεκουραστούμε μιας και η επόμενη μέρα ήταν δύσκολη.




Τρίτη 11 Αυγούστου

Ξεκινάμε το πρωί και κατευθυνόμαστε προς τις Γαλλικές Άλπεις. Διασχίσαμε την Βουργουνδία και τα γραφικά χωριά της με τους αμπελώνες .Όμορφοι επαρχιακοί δρόμοι , γραφικά χωριά και όμορφη φύση . Το μεσημέρι σταματήσαμε σε ένα σουπερμάρκετ και τσιμπήσαμε μιας και ο δρόμος για τις Άλπεις ήταν πολύς . 550  χιλιόμετρα μας χώρισαν από τις Άλπεις και έπρεπε να τα καλύψουμε χωρίς να μπούμε σε auto-route . κατευθυνθήκαμε προς το Troyes και μετά προς Dijon και Dole . Τρώγαμε τα χιλιόμετρα και είχαμε αρχίσει να ανυπομονούμε να ξαναδούμε τις Άλπεις και πάλι. Μπήκαμε στον Ν5 στην Champagnole και κατευθυνόμαστε προς το Gex . Εκεί πριν φτάσουμε στην μικρή πόλη και αφού αντικρίσαμε την μεγαλοπρέπεια του Mont Blanc και της λίμνης της Γενεύης βρήκαμε το κατάλυμα μας . Ένα όμορφο σαλέ μέσα στο δάσος . Φάγαμε και μετά από μια μικρή βόλτα ο μορφέας μας καλούσε . Εκεί αφού χαλαρώσαμε κλείσαμε τα δωμάτια μας στην Ιταλία σχεδιάσαμε την διαδρομή της επόμενης μέρας

Τετάρτη 12 Αυγούστου
Ξεκινάμε το πρωί για να κατακτήσουμε το Mont Blanc παίρνοντας τον Route des Grandes Alpes . To Λευκό όρος λοιπόν των 4810 μέτρων που το καθιστά ως την ψηλότερη κορυφή των Αλπεων . Το Λευκό όρος ως background και ανεβαίνουμε και πάλι προς το Chamonix. Μια στάση για ανασυγκρότηση στην πόλη Bonneville κρίθηκε επιβεβλημένη και η σχετική Φώτο του Γιώργου (Bonneville) με την triumph Bonneville , στην μικρή πόλη Bonneville ήταν πολύ όμορφη . Ανεβαίνουμε με πολύ κίνηση τους στενούς αλπικούς δρόμους προς το Chamonix χαζεύοντας τον απίστευτο ορεινό όγκο των άλπεων με όλα τα lifts σε λειτουργία να ανεβάζουν τον κόσμο στις απόκρημνες πλαγιές των βουνών. Προορισμός μας η Αόστα στην Ιταλία και εδώ έχουμε δύο επιλογές . Την γρήγορη από το τούνελ του Gran San Bernard . Και την αργή μέσω Ελβετίας που ανεβαίνεις το Gran San Bernard σε ύψος 2350 μέτρα και κατεβαίνεις το βουνό πέφτοντας στην κοιλάδα της Αόστα . Σαφώς επιλέξαμε την δεύτερη . Αργή και δύσκολη διαδρομή πολύ στριφτερή αλλά με άπειρα πράγματα να δεις .Αλπικό τοπίο , λίμνες στα 2200 μέτρα και φοβερές εναλλαγές στο τοπίο. Απολαύσαμε την διαδρομή και φτάσαμε κουρασμένοι και χορτασμένοι στην Ivrea 60 χιλιόμετρα από την Αόστα. 300 απόλυτα βουνίσια χιλιόμετρα που είναι σκέτη απόλαυση . Επιτέλους ξαναγυρίσαμε στην Ιταλία και αφου αφήσαμε μηχανές και πράγματα στο ξενοδοχείο βγήκαμε στην πόλη για βολτούλα και μαμ . Τρατορία , ζυμαρικά επιτέλους και vino di casa . Ότι καλύτερο

Πέμπτη 13 Αυγούστου
Ξεκινάμε το πρωί να κατέβουμε την παραλία της Ιταλίας . Οδηγούμε σε επαρχιακούς και αγροτικούς δρόμους και πάλι και κατευθυνόμαστε προς Alessandria & Genova. Τα πάσσα στα βουνά είναι ότι θα θέλαμε να ξεπιαστούμε λίγο από τις πεδιάδες της Γαλλίας. Φτάνουμε στην Γένοβα και κάνουμε στάση ώστε να πιούμε έναν καφέ και να χαζέψουμε λίγο το λιμάνι . Ένα από τα παλιότερα λιμάνια της Ευρώπης . Συνεχίζουμε κάτω από απίστευτη ζέστη των 35 βαθμών και υγρασία προς Porto Fino και La Spezia. Άπειρα Scooters με τρελαμένους Ιταλούς και τρελαμένες Ιταλίδες με μισά Momo κρανάκια να πηγαίνουν τέζα στην κίνηση . Αν εξαιρέσει κανείς την τρελή κίνηση είναι ένας από τους δρόμους που θα θελα να ξανακάνω , φθινόπωρο ίσως . Με λιγότερη κίνηση και πολύ λιγότερη θερμοκρασία . Συνεχίζουμε και ανεβαίνουμε κάποια μικρά πάσσα προς Pisa . Passo delle Campane , Passo del Brocco. Οι Ιταλοί ξύνουν …με σκούτερ , με ducati …με supersports , κάθε ηλικίας και με κάθε μηχανή . Συνεχίζουμε απολαμβάνοντας την διαδρομή και χαιρετώντας τους φίλους μοτοσικλετιστές. Βραδιάζει και φτάνουμε στην Πίζα . επίσκεψη στον περίφημο πύργο και όλος ο κόσμος στο γρασίδι δροσίζεται από τα νερά . Φώτο και βόλτα …και μετά στο ξενοδοχείο στην Siena .

Παρασκευή 14 Αυγούστου

Ξεκινάμε το πρωί για βόλτα . Βόλτα στον τοσκανέζικο ήλιο με ένα πρόβλημα . την θερμοκρασία που πια άγγιζε τους 37 και 38 βαθμούς . Εκεί κάπου στα βουνά το πίσω λάστιχο του Bonneville άνοιξε αδικαιολόγητα ( ήταν για αλλαγή αλλά κρίναμε πως ήταν επικίνδυνο) και έτσι πήγαμε προς την Σιένα ώστε να βρούμε  λάστιχο . Πράγμα δύσκολο μιας και παραμονή 15 Αυγούστου και με 38 βαθμούς όλοι έκλειναν και όδευαν προς τις παραλίες . τελικά ρωτώντας βρήκαμε έναν gommisti και μετά από ψάξιμο βρέθηκε ένα λάστιχο στις σωστές διαστάσεις αλλά πήγαινε προς το on – off . Αποφασίσαμε να μην ρισκάρουμε και έτσι το βάλαμε μέσα στην ζέστη . Φάγαμε αρκετές ώρες εκεί μιας και το μεσημέρι όλοι κλείνουν και έπρεπε να περιμένουμε να ξανανοίξουν πράγμα που δεν μας χάλασε καθόλου μιας και είχαμε καιρό να δούμε την Σιένα. Βόλτα και πάλι …φαγάκι με απίστευτη διάθεση και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο . Μπύρες στο ξενοδοχείο και κουβέντα μιας και φτάσαμε αισίως στο τελευταίο μας βράδυ του ταξιδιού .

Σάββατο 15 Αυγούστου

Φορτώνουμε και ετοιμαζόμαστε για τα τελευταία 260 χιλιόμετρα επί ιταλικού εδάφους . Τα τρώμε γρήγορα μιας και η απόφασή μας να πάμε και πάλι από τα βουνά είναι σωστή. Superstrada και πάμε προς Perrugia και τελικά Ancona. Φτάνουμε άνετα και σχετικά νωρίς . 1:30 είμαστε εκεί και ενώ το πλοίο μας φεύγει στις 6 ( ώρα Ιταλίας ) περιμένουμε τους πατρινούς συντρόφους που γυρνάνε από το δικό τους ταξιδάκι . Συναντιόμαστε . Αγκαλιές , φιλιά και μπαίνουμε επιτέλους στο πλοίο της επιστροφής.
Στο ταξίδι είχαμε όλο τον καιρό να ανταλλάξουμε εμπειρίες , ιδέες εντυπώσεις , εικόνες .
Είναι σαν να βλέπεις τους δικούς σου ανθρώπους . Νοιώθεις όμορφα και οικεία .  Και ελπίζεις πως στην επόμενη θα είμαστε όλοι μαζί

 

Επίλογος και στατιστικά .

Πολλά μπορώ να γράψω γιατί το ταξίδι . Παρά πολλά αλλά θα περιοριστώ στα απαραίτητα . ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ανήκει στους συνταξιδιώτες και συν-οδοιπόρους Γιώργο Bonneville και Λευτέρη ( Joe the smart DALTON ) που με ανέχτηκαν όλες αυτές τις μέρες και γράψαμε τόσα όμορφα χιλιόμετρα παρέα .
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους μας είχαν έννοια σε αυτή την τρελή βόλτα .


Βενζίνες : Πέσαμε τελείως έξω στους υπολογισμούς μας .
Ιταλία : τιμή λίτρου 1.30-1.35
Αυστρία  : τιμή λίτρου 1.090-1.10
Γερμανία : τιμή λίτρου 1.30-1.40
Ολλανδία  : τιμή λίτρου 1.45 – 1.50
Βέλγιο  : τιμή λίτρου 1.25-1.35
Γαλλία  : τιμή λίτρου 1.22-1.32
Ελβετία  : τιμή λίτρου 1.10
Μέση κατανάλωση του Πήγασου 5.7 λίτρα /100 χλμ . , το Bonneville ήταν κοντά με λίγο λιγότερα και το Vstrom αρκετά λιγότερα . 69.8  χλμ μέση ωριαία ....σε όλο το ταξίδι !!!
Κάναμε συνολικά 5200 χιλιόμετρα σε 15 μέρες  ( μέσος όρος 346 την ημέρα ) και αν σκεφτούμε πως 2-3 μέρες καθόμασταν είναι γύρο στα 400 / ημέρα.  Πάνω από 3500 χιλιόμετρα σε αγροτικούς/επαρχιακούς δρόμους. 6 χώρες που κάποιες τις είδαμε καλά και άλλες στα πεταχτά .

Παραλίγο να πεταγόμασταν και sτην γηραιά Αλβιόνα για μια μέρα να δούμε τον αδελφό mastora αλλά δεν έκατσε όπως θα θέλαμε. Next time Μητσάρα ..το υπόσχομαι.

Και του χρόνου !!!!


Υ.Γ .  Ο τίτλος ...του ταξιδιωτικού ...A BRIDGE TOO FAR ...είναι εμπνευσμένος απο μια παλιά ταινία ...μια ταινία που εξιστορούσε την μεγαλύτερη επιχείρηση των συμμάχων στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο .....την επιχείρηση MARKET GARDEN με την οποία οι σύμμαχοι έριξαν την μεγαλύτερη δύναμη αλεξιπτωτιστών( 17000 περίπου )  στην κατεχόμενη Ολλανδία με σκοπό να καταλάβουν άθικτες τις γέφυρες του Eindhoven , Nijmegen & Arnhem ώστε να εισβάλλουν στην Γερμανία . Δυστυχώς ακολουθώντας τα χνάρια τους ...περάσαμε έξω απο Eindhoven, περάσαμε πάνω απο την γέφυρα του Nijmegen αλλα για διάφορους λόγους μας ξέφυγε το ARNHEM οπως και τα βόρεια φράγματα της Ολλανδίας . Την επόμενη φορα !!

Το πάθος μου για την ΙΣΤΟΡΙΑ και τα ταξίδια ελπίζω να μην σας κουράσει !!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ !!!